Sándor Ferenczi (1873-1933) był węgierskim psychoanalitykiem i bliskim współpracownikiem Sigmunda Freuda. Znany jest z jego wkładu w rozwój i głębokie zrozumienie technik psychoanalitycznych oraz z jego innowacyjne podejścia do leczenia pacjentów, które nie zawsze było w pełni akceptowane przez ówczesną główną linię psychoanalizy.

Jednym z głównych wkładów Ferencziego było eksplorowanie technik „regresji” w terapii, w której pacjent był zachęcany do powrotu do wczesnych doświadczeń dzieciństwa. Był także prekursorem w zakresie uwzględniania potrzeb emocjonalnych pacjenta w terapii, podkreślając znaczenie autentyczności i empatii ze strony terapeuty.

Połączenie z ISTDP:

Podobnie jak Freud, Ferenczi miał wpływ na późniejsze psychodynamiczne podejścia do psychoterapii, w tym na ISTDP. Jego nacisk na głęboką emocjonalną interakcję i zrozumienie pacjenta, a także jego eksperymenty z technikami regresji, mają pokrewieństwo z niektórymi aspektami ISTDP. Jego podejście do terapii, które podkreślało znaczenie autentycznej relacji między terapeutą a pacjentem, jest zgodne z klinicznym podejściem ISTDP, które kładzie nacisk na przepływ informacji o uczuciach między terapeutą a pacjentem.