Zarząd Polskiego Stowarzyszenia Intensywnej Krótkoterminowej Psychoterapii Dynamicznej (PS ISTDP) z uznaniem przyjmuje inicjatywę uregulowania zawodu psychoterapeuty. Projekt ustawy stanowi istotny krok w kierunku zapewnienia wysokich standardów ochrony zdrowia psychicznego, profesjonalizacji zawodu oraz zwiększenia bezpieczeństwa pacjentów korzystających z usług psychoterapeutycznych.

Pozytywnie oceniamy wprowadzenie w projekcie ustawy mechanizmów nadzoru i kontroli, które mają na celu zapewnienie wysokiej jakości i rzetelności praktyki psychoterapeutycznej. Powołanie organów nadzorczych, określenie kryteriów dla ośrodków szkolących oraz dbałość o standardy etyczne to istotne kroki w kierunku profesjonalizacji zawodu. Standaryzacja tych obszarów przyczyni się do podniesienia jakości kształcenia i praktyki psychoterapeutycznej, co będzie korzystne zarówno dla pacjentów jak i psychoterapeutów.

Jednocześnie, po szczegółowej analizie projektu ustawy oraz uwag przedstawionych przez inne środowiska psychoterapeutyczne, pragniemy przedstawić istotne kwestie wymagające korekty, aby ustawa ta mogła spełniać swoją rolę w sposób sprawiedliwy, profesjonalny oraz respektujący specyfikę różnych podejść psychoterapeutycznych, w tym ISTDP:

1. Wymóg 250 godzin psychoterapii własnej (Art. 54, ust. 2, pkt 2) – Uważamy, że jest on nadmierny i nie uwzględnia specyfiki nurtów psychoterapii krótkoterminowej, takich jak ISTDP. 250 godzin oznacza ponad pięć lat terapii raz w tygodniu, co wprowadza istotną barierę dla terapeutów szkolących się w podejściach, które skutecznie prowadzą leczenie w znacznie krótszym czasie. Taki zapis faworyzuje szkoły terapeutyczne o długoterminowym podejściu, jednocześnie traktując psychoterapię bardziej jako narzędzie samorozwoju niż metodę leczniczą. Z tego powodu postulujemy znaczne obniżenie tej liczby godzin lub dostosowanie wymagań do specyfiki różnych podejść terapeutycznych.
2. Uwzględnienie nowych nurtów psychoterapeutycznych: Zalecamy wprowadzenie jasnego mechanizmu okresowej aktualizacji nurtów psychoterapeutycznych dopuszczanych ustawowo, opartych na dowodach naukowych (evidence-based). Dzięki temu innowacyjne, skuteczne metody, takie jak ISTDP, będą mogły rozwijać się dynamicznie i służyć polskim pacjentom. Wprowadzenie sztywnych regulacji bez odniesienia do dynamicznego charakteru psychoterapii grozi zamrożeniem stanu wiedzy i utrudnianiem adaptacji nowych, skutecznych metod pracy z pacjentami.
3. Zasady uznawania superwizji zagranicznej: Proponujemy wyraźne ujęcie w ustawie możliwości korzystania z superwizji oraz egzaminów certyfikacyjnych prowadzonych przez certyfikowanych superwizorów zagranicznych, których kompetencje są potwierdzone przez uznane międzynarodowe organizacje psychoterapeutyczne. Uznajemy to za niezbędne, aby zapewnić dostęp do najwyższych standardów jakości superwizji oraz szkolenia psychoterapeutów, w szczególności dotyczy to nowych rozwiązań i nurtów które dopiero zaczynają swój rozwój w Polsce. 
4. Wprowadzenie pojęcia „Nowe Nurty Psychoterapii”: Wraz z rozwojem nowych, skutecznych podejść opartych na dowodach (EBM), proponujemy definicję, która umożliwi rozwijanie się tych nurtów w ramach polskiej społeczności psychoterapeutycznej.

            Nowy nurt psychoterapii to podejście terapeutyczne spełniające następujące kryteria:

• Ograniczona liczba superwizorów– w danym momencie w Polsce funkcjonuje nie więcej niż 5 certyfikowanych superwizorów, co wskazuje na jego wczesny etap rozwoju. W okresie przejściowym postulujemy uznanie łączenia ról superwizora, szkoleniowca, egzaminatora i psychoterapeuty oraz uwzględnienia udziału psychoterapeutów, nauczycieli i superwizorów z zagranicy w procesie psychoterapii, szkolenia i certyfikacji.
• Udokumentowane podstawy teoretyczne– nurt opiera się na spójnej i opublikowanej teorii, zawartej w książce lub podręczniku, który przedstawia jego założenia, mechanizmy działania oraz techniki terapeutyczne.
• Empiryczna podstawa skuteczności– istnieją badania naukowe potwierdzające efektywność nurtu, np. w postaci publikacji w recenzowanych czasopismach lub metaanaliz, które wskazują na jego wartość w pracy z określonymi grupami pacjentów.
• Międzynarodowe organizacje – istnieją międzynarodowe organizacje zrzeszające psychoterapeutów danego nurtu o wypracowanych standardach certyfikacji nauczycieli i superwizorów.

Podsumowując, rekomendujemy dalsze prace nad projektem ustawy z uwzględnieniem przedstawionych wyżej uwag, tak aby zapewnić równowagę pomiędzy ochroną jakości usług psychoterapeutycznych, potrzebami różnych podejść terapeutycznych oraz dostępnością psychoterapii dla pacjentów. Polskie Stowarzyszenie ISTDP pozostaje otwarte na dialog i współpracę nad dalszym kształtowaniem tego ważnego aktu prawnego.

Z wyrazami szacunku,

Zarząd Polskiego Stowarzyszenia ISTDP

Oświadczenie zostało przekazane w ramach konsultacji społecznych w dniu 12.03.2025