Leigh McCullough (5 czerwca 1945 – 7 czerwca 2012) była amerykańską psychoanalityczką, badaczką, edukatorką oraz pionierką krótkoterminowej psychoterapii dynamicznej (STDP). Jej model leczenia skupiał się na lęku przed doświadczaniem emocji, czyli na tym, co nazwała fobiami afektywnymi.

W podejściu Leigh McCullough leczenie fobii afektywnych przebiega podobnie do techniki ekspozycji terapii behawioralnych, z tą różnicą, że afekty mogą być postrzegane jako wewnętrzna fobia, a nie zewnętrzne fobie, takie jak strach przed pająkami czy wysokościami. Terapia powinna więc wystawić pacjenta na aktywację ich złości (lub pożądania seksualnego, lub żalu, lub bliskości), a mechanizm zmiany to desensytyzacja (lub przyzwyczajenie) do aktywacji złości.

McCullough była profesorem klinicznym w Harvard Medical School, dyrektorem Programu Badań nad Psychoterapią w Harvard’s Beth Israel Deaconess Medical Center oraz profesorem wizytującym na Norweskim Uniwersytecie Nauki i Technologii (Trondheim, Norwegia). W 1996 roku otrzymała tytuł Wybitnego Profesora Voorheesa w Klinice Menninger oraz nagrodę Michaela Franza Bascha od Instytutu Silvana Tomkinsa za jej wkład w badania nad afektem w psychoterapii. Dr McCullough była w składzie redakcyjnym czasopisma „Psychotherapy Research” oraz „Journal of Brief Therapy” i prowadziła seminaria szkoleniowe z modelu AFT – terapii fobii afektywnej na całym świecie.